domingo, 21 de setembro de 2008

Porque somos persoas

E abofé que cando deixes as desculpas haberá alguén agardando pola súa oportunidade contigo. Seguramente porque as desculpas non son propias de persoas seguras de si mesmas, e ese tipo de persoas non son o prototipo de éxito. Deixa de penar e vive. As obsesións non son boas para ninguén.

E non esquenzas que a perspectiva da idade é moi importante: non ves as cousas igual hoxe que mañá, ou de aquí a un anaco sequera. O tempo é un señor, e nós non somos máis ca os seus escravos.

Non podes afogar nun vasiño de auga cando sei que es capaz de nadar no océano. A túa vida será o que ti queiras facer dela. Agora é o momento de aprender. Algún día agradecerás ter pasado estas penas no teu corazón, porque serán parte de ti e engrandecerante como persoa.

Así que hoxe, sal, mira ao ceo, respira fondo e olvida todo o que hoxe che magoa. Eres puro amor e a vida darache o mesmo, como un crevacabezas. Has de saber que cando menos buscas algo, máis doado será de atopar.

2 ELOS:

Anónimo disse...

Me a gustado mucho perderme por su blog, me a sido muy grato he instructivo, es muy completo, muchas gracias.
Saludos

Anónimo disse...

y que nunca se pierda la esperanza