¿Iguadade? Non, gracias

¿Por que non somos todos iguais? A resposta é ben sinxela (miña avoa diría: "porque somos distintos", a retranca é o que ten), porque todo o que somos e significamos é distinto dunha persoa a outra. O noso pasado, o noso presente e o noso futuro é ben diferente de ti a min. As nosas necesidades, inquedanzas, gustos, son distintos.

Todos coñecemos o caso dalgún benintencionado salvapatrias que tenta perseguir a igualdade custe o que custe. Iso, benqueridos, amigos, é ir contra a nosa natureza humana. Somos diferentes, somos distintos, e así será sempre. Sí, por moita política socialista a prol da igualdade. Toda sociedade que tente pór a igualdade por riba da libertade acabará sen unha nen a outra, dixo hai tempo alguén máis importante ca ti e ca min xuntos.

Témo-la Igualdade aí posta, nun pedestal, intocable. A romántica idea de igualdade -sen entrar na idea cristiá de que todos somos fillos de Deus ;)-, provén da Revolución Francesa (á que por certo tamén temos idealizada). Non vou falar agora da Revolución Francesa, pois como é proverbial, dende o 1789 Francia non levanta cabeza. Ben, nesa Revolución os encargados do márquetin publicitaron o eslogan "Libertade, Fraternidade e Igualdade". O da Libertade gústame, gústame moito. Coido que é o valor máis importante, por riba incluso da propia vida. Logo temos a Fraternidade, que non hai por onde collela. E ó final a Igualdade, nese pedestal histórico do que vos falei.

Todos debemos ser iguales ante a Lei (xamáis por Lei), pero non veño a falar de igualdade xurídica. Iso, máis ou menos, o temos asegurado. Falo da igualdade económica e ese mito da esquerda de que a diferencia de medios económicos é "inxusta" e todos debemos ser iguais. ¡Ja! (Sí, escribo "Ja" e non"Gha"). Debe haber ricos e debe haber pobres (¡ai! outra vez a doutrina cristiá). Se emprendemos políticas a prol da igualdade e lles quitamos ós ricos para darlles ós pobres. Chegará o punto de que os ricos, e dicir, os investores, empresarios, etc, deixaran de ver interesante o de investir, innovar, medrar e dar postos de traballo. Resultado: Ucraína, 1938. Ou Corea do Norte, 2007. Non vexo que ninguén queira emigrar a ese sitios. Nin os galegos que imos "onde ningún home estivo xamais", como Kirk, Spock e a cuadrilla de Pepa a Loba.

Con isto, obviamente non defendo a pobreza. A sociedade capitalista o bó que ten é que -se ningún Quintana está no goberno de ningunha nación- recompensa a iniciativa. Médrase. Sí, sí. Escoitaste moi ben. Pecha "O Capital", apaga a SER e segue a lerme. Medrarase máis e seguirá habendo pobres. Os pobres do século XXII terán Internet nas súas casas, e seguirán a ser pobres respecto a nós. É así. Eles non son pobres porque nós sexamos ricos. De feito, a situación do Terceiro Mundo é tan deprimente precisamente pola falla de libertade. Polas mentiras dun socialismo inútil de raíz. E por un estatismo deplorable só defendido por Pilar Bardem, Zapatares e Antón "Escravista" Losada (e os seus seguidores, claro está: millóns e millóns).

O paradóxico de todo isto é que sabemos o que fai a Igualdade imposta polo Estado (ver Unión Soviética, ver Cuba) e sabemos o que fai o egoísta afán de lucro (ver Estados Unidos, ver Singapur). O que semella unha boa idea leva dentro a semente do mal puro. E o que en principio parece algo malvado, leva incorporado o segredo do éxito económico. Como a comida basura.